In augustus vorig jaar opende Phynix de deuren. Enkele lockdowns, een pittige winter en een paar uitdagingen later staan we op de vooravond van 2022. Beweging is in essentie niets meer dan karaktertraining. Je leert hoe je omgaat met stress en wordt er beter in. Maar leren gebeurt met vallen en opstaan.

Ondernemen is niet anders.
Tijd dus om even stil te staan bij de uitdagingen, de hoogtepunten, maar ook de moeilijke momenten van het voorbije jaar.

Hoe het allemaal begon

In 2020 gaf ik les in de Primeracademy in Leuven.
Jasper Van Oost, bezieler van deze topgym, gaf me de kans om m’n eigen trainingsconcept uit te werken.

Dat concept hebben we de Metcon genoemd en heeft nog steeds een belangrijke plek in het aanbod van de Primer.

Aan de basis van deze trainingen ligt de structuur waarin ook crossfit workouts opgebouwd zijn. Maar ik wilde het sporttechnische element uit de trainingen halen. Zo blijft de training effectief, maar kan de sportieve prestatie niet de bovenhand halen op trainen voor gezondheid.

Wat startte als 1 sessie op donderdagavond, groeide al snel uit tot een workout die quasi dagelijks op de agenda stond. De structuur achter het programma kon ik blijven beheren, maar toen ook andere coaches ingeschakeld werden om de trainingen te geven verloor ik de feedback en controle die ik nodig achtte om de resultaten van het programma te evalueren.

De eerste trainingen in het park

Tijdens de zomer van 2019 organiseerde ik de eerste park workouts in de Botanique. Het was een aanpassing om groepslessen met een bepaalde intentie te organiseren op een grasveld met een minimum aan materiaal. Maar de beperking dwingt tot creativiteit. Die eerste sessies tijdens de zomermaanden waren een belangrijk leermoment. Het dwong me terug te grijpen naar de essentie van bewegen.

Mede door de spontane opkomst van vrienden en familie, en jullie mond aan mond reclame groeide dat groepje snel uit tot een leuke bende. Een bende waarvan de meesten vandaag nog deel uitmaken van onze kleine community.

De oude brandweerkazerne

Later vond ik onderdak in de oude Mechelse brandweerkazerne dankzij VZW Mest. Het verwaarloosde gebouw moest omgetoverd worden tot een oude, maar propere locatie waar het aangenaam trainen was.
Nadenken over de inrichting, op zoek naar de juiste materialen, meubeltjes uittekenen en bestellen. Het was een heerlijk moment.

Dank dus aan alle vrienden en kennissen die toen mee geholpen hebben aan het bouwen van de meubels, het installeren van het rek, het afwegen van de zakken, het schuren van vloer en muren met bruine zeep. Jullie hebben meer betekend voor Phynix dan jullie wellicht beseffen.

And we’re off

De geplande lessenreeksen zijn eigenlijk nooit doorgegaan. De groepslessen liepen al vrij snel behoorlijk goed. Er was van bij de start een kleine kern van een 30-tal leden die met regelmaat kwamen sporten. Enkele leden haakten helaas af toen de rekkers en lichte gewichtjes in het park vervangen werden door de slee, de zandzakken en de battleropes. Dit had ik anders kunnen aanpakken.

Ik maakte bewust geen reclame om nieuwe leden te werven. Langzaam aan brachten leden vrienden mee. Dat was exact de manier waarop ik de gym graag zag groeien. De kleine basis breidde uit tot een 50-tal leden. Tijd om af te stappen van de geprinte 10- beurtenkaarten en op zoek naar een ander middel dan Whatsapp om jullie geïnformeerd te houden. Dat was een moeilijke stap omdat de communicatie zo toch wat minder direct verliep.

Bikkelen onder de tentjes

Later volgden de verstrengde Corona maatregelen. Binnen sporten was niet langer mogelijk en begeleid sporten mocht maximaal met 4 personen. Gelukkig kwamen jullie dag op dag sporten onder die kleine tentjes, zelfs bij vriestemperaturen, sneeuw en regen. Elke avond werden er extra sessies ingepland om iedereen aan de beurt te laten. Sneeuw ruimen, tentjes opstellen, het materiaal buitenzetten, 3-4u coachen in de buitenlucht en soms water ruimen terwijl jullie aan het sporten waren.

Het was een pittige winter, maar het was het allemaal waard omdat jullie er keer op keer stonden met veel enthousiasme. Massa’s respect voor iedereen die mee gebikkeld heeft toen!

Uitbreiding van het team

Toen de coronamaatregelen versoepelden werd het duidelijk dat ik niet langer alleen alle trainingen kon geven. Tom – die ook veel interesse toonde voor de Strongfit Principes en met wie ik al vaker samentrainde – kwam erbij en nam enkele van de sessies over. De basis breidde uit en de kaap van de 100 leden werd overschreden.
Later kwam ook Arno erbij om de Orbits op donderdag en zaterdag te coachen.

Deze twee toppers met een uiteenlopende achtergrond waren een geweldige aanvulling voor het team. Zelf ervaarde ik dit als de grote shift van coach naar zaakvoerder. Keuzes en beslissingen moeten gecommuniceerd worden en gebeuren in overleg. De ‘waarom’ ik coach moest duidelijk overgebracht worden, opdat we elk op onze manier eenzelfde pad bewandelen. De identiteit van Phynix werd niet langer door mij alleen uitgedragen en het blijft een uitdaging om die bezieling uit handen te geven. Maar Ik kan me niet gelukkiger prijzen dat Tom & Arno de keuze gemaakt hebben om zichzelf en hun tijd te investeren in deze gym en de reden van haar bestaan.
Guys, merci!

Een vooruitblik naar 2022

De toekomst van de gym hangt voor een groot stuk af van de verderzetting van de bezetting van de brandweerkazerne. Achter de schermen is VZW Mest enorm veel werk aan het verrichten om ons bestaan te kunnen garanderen. Voorlopig zijn er nog een aantal voorwaarden die ingevuld moeten worden voor we met zekerheid 2022 in kunnen gaan. Maar laten we uitgaan van een positief scenario.

2021 was een jaar van ongekende groei. Zowel voor mezelf als voor de gym. In 2022 wil ik vooral de fundamenten van onze werking op punt stellen. Een gevarieerd aanbod, een leuke plek waar jullie graag komen, meer financiële zekerheid, een hechtere groep. Niet meer, maar vooral beter.
Vul dus zeker onze enquête in als je ideeën hebt.

Op persoonlijk vlak heb ik beslist een stap terug te nemen. De voorbije periode was fantastisch, maar het tempo waarop alles loopt is onhoudbaar. Er was onvoldoende balans tussen mijn professionele & persoonlijke ambities. Op beide vlakken heb ik steken laten vallen.
Daarom neem ik de tijd om even te herbronnen en balans te zoeken voor mezelf. Om zo het engagement dat ik in de toekomst aanga, na te kunnen komen. Om even uit te zoomen, weg uit de tunnelvisie van de ratrace. Om terug met een heldere blik naar de toekomst te kunnen kijken. Om aandacht te geven aan wat echt telt.
Jullie zullen me dus wat minder vaak zien in de gym als coach, maar vaker zij aan zij als deelnemer. Want ook mijn eigen training leed onder m’n agenda.

De groei van de gym was niet mogelijk geweest zonder de steun van mijn ouders, naasten, vrienden, medecoaches en leden. Jullie hebben me steeds de drive gegeven wanneer het wat moeilijker liep. Jullie waren vaak het klankbord dat ik nodig had, wanneer ik geen knopen kon doorhakken. Net zoals ik jullie tracht te coachen doorheen de sessies, is jullie aanwezigheid, enthousiasme en feedback de drijvende kracht die mij richting geeft.
Maar laat ons de groei niet forceren, en genieten van het proces.

Jullie zijn Phynix!